Opening

Welkom bij een geweldig uur Hour of Power vanuit de Crystal Cathedral.

Samenzang – Joyful, Joyful

Vreugde, vreugde, louter vreugde is bij U van eeuwigheid. Schepper, die ‘t heelal verheugt en bron Van eeuw’ge vreugde zijt. Gij, die woont in licht en luister drijf de schaduwen uiteen hij, die zoekend Doolt in ‘t duister vindt het licht bij U alleen. Amen! Amen! Amen!

Welkomstwoord

Door R.H.Schuller

Goedemorgen. Je voelt de energie hier. Kracht die voortkomt uit positieve gevoelens en emoties. Hier is het. Hier voel je de aanwezigheid van vrede. Waar komt die vandaan? Van God. Dus draai u, geef iemand een hand en begroet hem of haar met de woorden: God houdt van u en ik ook. Dit is de dag die God heeft gemaakt. Laten we ons erover verheugen.

Samenzang – “This is My Father’s World”

De wereld is van God en met een luist’rend oor hoor ik de klanken van muziek in harmonie de sferen Door de wereld is van God de vogels zijn nooit moe het morgenlicht, de bloemenpracht ‘t behoort mijn Schepper toe de wereld is van God dat ik toch niet vergeet mijn God is sterker dan het kwaad en Heerst over al het leed de wereld is van God waarom bevreesd te zijn? want God is Heer, geef Hem De eer de aard’ is zijn domein de wereld is van God.

Schriftlezing – diverse versen Psalm 145 en 146

Door R.H.Schuller

U mag gaan zitten. Luister naar deze woorden uit de Schrift.

Ik wil U roemen mijn God en Koning. Ik wil uw naam prijzen tot in eeuwigheid: Groot is de Heer, Hem komt alle lof toe. Zijn grootheid is niet te doorgronden. Laat geslacht na geslacht van uw schepping verhalen uw machtige daden verkondigen. De Heer is genadig en liefdevol. Hij blijft geduldig en groot is zijn trouw. Goed is de Heer voor alles en allen. Hij ontfermt Zich over heel zijn schepping. De Heer doet zijn geloften gestand en heeft alles wat Hij geschapen heeft lief. Een steun is de Heer voor wie is

gevallen. Wie gebukt gaat, richt hij op. Gelukkig wie de God van Jakob tot hulp heeft wie zijn hoop vestigt op de Heer, zijn God die hemel en aarde heeft gemaakt, de zee en alles wat daar leeft. De Heer is trouw tot in eeuwigheid. God zegene deze lezing van zijn Heilig Woord.

SOLO – NITA WHITAKER – “Amazing Grace”

Genade, zo oneindig groot dat ik, die ‘t niet verdien het leven vond, want ik was dood en blind, maar Nu kan ‘k zien genade die mij heeft geleerd te vrezen voor het kwaad maar ook, als ik mij tot Hem Keer dat God mij nooit verlaat Want Jezus droeg mijn zondelast en tranen aan het kruis Hij houdt mij Door genade vast en brengt mij veilig thuis als ik daar in zijn heerlijkheid mag stralen als de zon dan Prijs ik Hem in eeuwigheid dat ik genade vond dat ik genade vond

Interview –  MICHAEL & GINA SPEHN

JP = Jim Penner en MS = Micheal Spehn/ GS = Gina Spehn

Inleiding

U gaat het wonderbaarlijke verhaal van Michael en Gina Spehn horen. Ze waren beiden getrouwd en verloren vlak na elkaar hun partner aan kanker. Door een wonder heeft God hen en hun gezinnen verenigd. Uw applaus voor Michael en Gina Spehn.

Interview

JP Jullie hebben een geweldig boek geschreven: The Color of Rain. How two families found faith, hope and love in the midst of tragedy. Want jullie verloren beiden je levenspartner aan kanker. Gina, vertel eens over je man.

GS We waren tien jaar getrouwd, toen bij hem kanker werd vastgesteld. Drie jaar lang heeft hij ertegen gestreden. Na een jaar werd vastgesteld dat de kanker was uitgezaaid en dat het terminaal was geworden. We gingen door met ons leven. We hadden twee zoontjes. Ze waren vier en zes toen mijn man overleed. Hij stierf met Kerstmis 2005. Het veranderde ons leven volkomen.

JP Michael, in haar geval besloeg de ziekte verscheidene jaren. Bij Cathy ging het heel snel.

MS Ja, dat verliep heel anders. Maar Cathy en Matt, Gina’s overleden man waren samen opgegroeid in een  stadje in Michigan en hadden samen gestudeerd. Daarna begonnen ze een eigen gezin. Cathy en ik trouwden en woonden een tijd lang hier in Orange County. Daarna gingen we naar Michigan, naar haar geboortestad. Ze had weer contact met Matt. Ik kende Matt en Gina geen van beiden. Toen Matt was overleden, ging mijn vrouw Cathy naar de begrafenis. Het was niet te zien dat ze ziek was. Ze was een mooie moeder en echtgenote, 37 jaar oud. Drie weken na Matts begrafenis kreeg ze hoofdpijn die maar niet over ging. Er werd een hersentumor vastgesteld. Tussen de diagnose en haar dood zaten maar zeventien dagen. Dus mijn ervaring was een heel andere.

JP Gina, jij ging naar dezelfde kerk, en toen jij het verhaal hoorde werd je eerst erg boos.

GS Ja, ik had de ziekte van mijn man meegemaakt en was hem kwijtgeraakt. Ook in een paar andere gezinnen van onze kerk was een jonge ouder overleden. Toen Cathy stierf, voelde dat als de zoveelste klap. In mijn gebeden werd ik kwaad op God. Hevig teleurgesteld belde ik de predikant. Wat is er aan de hand? vroeg ik. Ik snap het niet. Ik was trouw en sterk in mijn geloof geweest. Dus waar is God nu? Ik had hem nodig en voelde niet dat Hij er was. Het was een dieptepunt in mijn geloof. Maar Hij is getrouw en heeft ons erdoor geleid en Michael en mij samengebracht.

JP Heel mooi vond ik wat je man tegen jou had gezegd. Hij lag op sterven, maar had het over een win-win situatie.

GS Ja, dat was echt zijn overtuiging. Hij wilde met me praten, na een hele moeilijke avond met onze kinderen. Ik kan dit niet alleen, zei ik, laat me niet alleen. Hij zei: Dat ik kanker heb, is een win-win situatie. Ik keek hem natuurlijk heel vreemd aan. Hij zei: Als ik nog heel lang zou leven, zou dat prachtig zijn, een leven samen met de kinderen. Maar als ik sterf aan kanker, is dat ook mooi. Dan ga ik naar de hemel en zie ik je straks terug. Op die manier steunde hij mij

in mijnn geloof. Het was zijn overtuiging.

JP Jullie leerden elkaar kennen op Cathy’s begrafenis.

MS Op haar laatste dag, toen haar einde nabij was zeiden we wat je als man en vrouw op zo’n moment tegen elkaar zegt. Plotseling zei ze: Bel Gina Kell. Ik had Matt en Gina nooit ontmoet,

maar wist wie ze waren. Ik wilde er niet verder op ingaan maar ze pakte mijn hand en zei nog eens: Bel Gina Kell, zij kan je helpen. Wat ze eigenlijk wilde was…Cathy had zo’n sterk geloof.

Ze wist dat het goed was dat ik me zou verbinden met anderen die me konden steunen.

JP Je vroeg meteen: Hoe maken je kinderen het? Want zelf had je ook kinderen.

MS Ja, toen Gina op condoleancebezoek kwam nam ze de tijd om even met me te praten. Ik zag haar als een soort spiegelbeeld en vroeg: Hoe maken je kinderen het? En ze zei: Ik wil niet liegen…Het is heel moeilijk en het zal een tijdlang nog moeilijker worden.

JP God verrichtte een wonder. Want dit is echte liefde.

MS Prachtige liefdesgeschiedenis. Het duurde even. Eerst brachten we de kinderen bij elkaar. Ze zagen dat ze niet alleen waren dat Gods beloften voor hun leven niet loos waren en dat hun geloof leidde tot nieuwe relaties. In de twee jaar daarop groeiden we naar elkaar toe, maar ik wilde kalm aan doen. Want meteen na hun moeders dood, hadden mijn kinderen een contract opgesteld. De oudste was toen negen. In het contract stond: Ik, papa Spehn, zal nooit met een andere vrouw trouwen. Dat had ik toen heel snel ondertekend. Maar toen onze gezinnen na twee jaar erg met elkaar verbonden waren hebben Gina en ik met de kinderen gepraat. We opperden het idee om te trouwen en vroegen hun goedkeuring. Mijn kinderen gingen meteen

op zoek naar het contract. Mijn dochter zei: We moeten het verscheuren anders moet je naar de gevangenis. Dat gaf wel aan dat ze er vóór waren.

JP Waarom ‘de kleur van regen’? Het gaat ook over het rouwproces. Een aanrader voor wie niet weet wat hij tegen een rouwende moet zeggen. Lees dit boek. Het vertelt wat jullie allemaal hebben doorgemaakt en laat daarmee ook zien wat je kunt zeggen of hoe je kunt helpen en hoe je je gevoel kunt uitdrukken. Maar waarom ‘de kleur van regen’?

GS Dat is een metafoor. Het wordt ook uitgelegd in het boek. Of je iemand verloren hebt of niet,

iedereen kent wel van die ‘regendagen’. Donker, somber, je bent neerslachtig en negatief ge- stemd. Maar als regen op een bepaalde manier wordt belicht zie je alle kleuren van de regenboog. Dus er zit kleur in elke regendroppel, het is maar net hoe hij belicht wordt. Dat geldt ook voor de tragedies in ons leven. Als we door de lens van het geloof kijken, en Gods licht erop valt zien we de kleur. Dan is er hoop en verlossing Als we maar trouw zijn, zoals Hij dat ook is.

JP Michael, zou jij willen bidden voor al die mensen die verdriet hebben doordat ze een kind, een ouder of een partner hebben verloren. Vertel hen wat God vermag, hoe ze kleur kunnen zien in de regen waar ze nu alleen maar grijs zien.

MS Hemelse Vader, wees bij uw kinderen die zo veel moeten worstelen die zoveel regendagen hebben in hun leven. Laat hen de kleur zien in de regen en in hun pijn uw genade ervaren

waarvan het licht hun verlies verzacht, verlies van welke aard dan ook. Wees bij hen en stel hun harten open voor wat U hen openbaart. Laat hen getrouw blijven aan U en uw Woord en aan alle belangrijke relaties in hun leven. Uw verlossing zal komen. Genees hun harten en stel ze open voor wat komt. In uw naam bidden wij dit. Amen.

JP Dat is het verhaal van kleur in de regen. Laten we Michael en Gina Spehn nog eens be- danken. God houdt van jullie en wij ook. God zegene jullie.

Koor – “Hallelujah”

Halleluja, loof de Heer in zijn heilige woning loof Hem in zijn machtig gewelf halleluja, halleluja, loof de Heer halleluja, loof de Heer in zijn machtig gewelf halleluja, loof Hem om zijn krachtige daden Halleluja, loof Hem om zijn krachtige daden halleluja loof Hem met hoorngeschal loof Hem met harp En lier loof Hem met hoorngeschal loof Hem met harp en lier halleluja loof Hem met tamboerijn en Dans loof Hem met tamboerijn en dans loof Hem met snaren en fluit met klinkende bekkens, loof de Heer met klinkende bekkens, loof de Heer halleluja met klinkende bekkens, loof de Heer met Klinkende bekkens, loof de Heer alles wat adem heeft loof Hem, loof de Heer alles loof Hem, loof de Heer.

Solo – Britt Nicole – “Walk on the Water”

Je kijkt om je heen en een golf van twijfel komt op je af als hij me nou meesleurt? denk je als ik kopje Onder ga? als ik het nou eens niet red? als er nou eens niemand is? hoort U mijn gebed wel? als je Die eerste stap zet in het onbekende zal God je niet loslaten dus waar wacht je op? wat heb je te Verliezen? je onzekerheden houden je in hun greep maar jij bent gemaakt voor meer dus wees niet Bang om iets te ondernemen geloof is alles wat je nodig hebt ook jij kunt op het water lopen ga naar Buiten en laat je angst maar los geen tijd te verliezen, wacht niet langer draai je niet om, want dan mis Je alles waarvoor je geschapen bent o, ik weet dat je onzeker bent je speelt op zeker en probeert te Vluchten maar als je die eerste stap zet in het onbekende Wie van u weet dat God u nooit in de steek Laat? dus waar wacht je nog op? wat heb je te verliezen? je onzekerheden houden je in hun greep Maar jij bent gemaakt voor meer dus wees niet bang om iets te ondernemen geloof is alles wat je Nodig hebt ook jij kunt op het water lopen ga naar buiten, ook al stormt het ga naar buiten, ook al zit je Stuk ga naar buiten, ook al zegt je hart je dat je op moet geven ga naar buiten als je de hoop bent Verloren je ziet niet waar je heen gaat maar je hoeft niet bang te zijn dus waar wacht je nog op? dus Waar wacht je nog op? wat heb je te verliezen? je onzekerheden houden je in hun greep maar je bent Geschapen voor meer dus wees niet bang om iets te ondernemen geloof is alles wat je nodig hebt ook Wij kunnen op het water lopen ook wij kunnen op het water lopenGelooft u dat? ook jij kunt lopen Lopen op het water.

John Ortberg door R.H.Schuller

Met genoegen verwelkom ik predikant en schrijver John Ortberg. John is predikant bij Menlo Park Presbyterian Church, hier in Californië. Een geweldige kerk. Hij heeft veel boeken geschreven waaronder een titel die ik zelf graag had willen bedenken: Als je op het water wilt lopen, moet je uit de boot stappen. Geweldig. Graag een warm welkom voor een van de grote sprekers van deze tijd. John Ortberg, met zijn boodschap: Hoe groot is God?

Preek – “How Big is God?”

Door John Ortberg

Dank u. Het is een grote eer hier te mogen staan. Ik heb gestudeerd aan het Fullerseminarium, hier niet ver vandaan. Het is een grote eer hier te mogen staan. Ik wil het hebben over Gods grootheid en over uit de boot stappen. We waren nog niet lang getrouwd toen mijn vrouw Nancy een creatief verjaardagscadeau voor me had: Een tocht in een luchtballon. We gingen naar Thousand Oaks, waar de ballon zou opstijgen. We maakten kennis met het andere stel dat meeging. We vertelden wat wij deden voor de kost, en zij ook. Toen stapten we in, stegen op en het was schitterend, achter de bergen zag je de oceaan. Maar ik ervoer nog een emotie waarop ik niet bedacht was. Wie weet het? Angst. Want de rand van de mand onder de ballon kwam amper tot je knieën. Een flinke schok en je zou eruit liggen. Ik voelde me er niet prettig bij. Ik keek naar mijn vrouw. Ze heeft hoogtevrees en was nog banger dan ik. Ze klemde zich met witte vingers vast aan de touwen. Ik zei: Kijk eens, die paarden. Ze is gek van paarden. Ze zei: Ja, prachtig. Ik ging maar eens een praatje maken met de bestuurder van deze luchtballon. Ik kon mezelf wel voorhouden dat alles in orde was en leuk meedoen maar we hadden onze toekomst overgegeven aan de competentie en het karakter van deze man. Ik schoof naar hem toe en vroeg hem wat hij deed voor de kost en hoe hij was begonnen met ballonvaren. Ik hoopte dat hij neurochirurg zou zijn maar eigenlijk ruimtevaarder had willen worden. Ik wist dat het mis was toen hij begon met: Nou, dat zit zo, gozer. Hij had niet echt een baan, hij hield zich vooral bezig met surfen. Hij was gaan ballonvaren nadat hij een keer was gaan rijden met zijn broer. Hij was dronken en maakte een ongeluk, waarbij z’n broer zwaar gewond raakte. Dus we zaten op 300 meter met ‘n werkloze surfer die z’n broer in de vernieling had gereden. Hij zei ook: Ik heb deze ballon nog nooit gevlogen dus het afdalen kan straks een beetje schokkerig gaan. Toen werd er iets gezegd vanuit het andere stel. En dat bleef de vrouw voortdurend herhalen. Ze zei: U bent predikant, doe iets met uw geloof. Dus ik hield een collecte. En nu de vraag: Is de piloot te vertrouwen? Want ik kan honderd keer per dag tegen mezelf zeggen: Ik geloof. Maar de werkelijke vraag is: Wordt dit alles bestuurd deze grote ballon die in 365 dagen rond de zon draait wordt die bestuurd door iemand op wie we kunnen vertrouwen? Is hij qua karakter en competentie zo dat ik met vertrouwen en met onwankelbare vreugde mijn leven en dat van mijn geliefden in handen van die bestuurder leg? De werkelijke vraag is: Hoe groot is deze God? Ik moet op Hem vertrouwen, maar dat valt niet mee. Geloof is dan nauw verbonden met vrees en risico. Zonder geloof kan je niet groeien.

Vandaar het verhaal van Petrus en de discipelen in de boot en Jezus die op het water liep. Een verhaal uit Matteüs, velen van u kennen het wel. Jezus had zijn discipelen gezegd in de boot te stappen. Zelf ging Hij vast vooruit. Als ze instappen, is het nog licht, wordt ons verteld. Het Meer van Galilea is niet gigantisch, hooguit 7 kilometer breed. Veel van de discipelen zijn al hun hele leven vertrouwd met boten en varen. Het moet dus een fikse storm geweest zijn. Ze kunnen niet naar de overkant komen. Jezus komt naar hen toe tegen het einde van de nacht. Zeg maar tussen 3 en 6 uur ‘s morgens. Stel u voor hoe hoog de golven waren hoe sterk de wind was en hoe donker de nacht. De boot dreigt elk moment te kapseizen. Hij wordt geteisterd door de golven, staat er. Koud, nat, uitgeput, doodsbang. In die toestand stapt Petrus uit de boot. Lopen op water lijkt me al moeilijk genoeg als het water rustig is. Stel u voor dat u het probeert terwijl de golven beuken en de storm tekeergaat. Het is 3 uur ‘s morgens en u bent doodsbang. Dan komt Jezus en zegt: Stap uit de boot. Dat doet Petrus, en dan valt hij. Hij maakt het niet waar. Het is een verhaal over falen. Toch? Ik wil nu graag dat we met z’n allen ons falen toegeven. Als u ooit in iets gefaald hebt, steek dan uw hand op. De mensen thuis ook. Wacht, niet te snel. Ik noem een aantal dingen waarin u mogelijk hebt gefaald. Bent u ooit gezakt voor een test, uit een team gegooid, een baan of promotie misgelopen als u wel eens te ongeduldig bent geweest met een kind van drie, als u ooit iemand hebt bekritiseerd en als kritiek uiten uw grootste talent is, als u ooit iets fout hebt gezegd of synthetische stoffen hebt gedragen, als u ooit in moreel, academisch, sportief, sociaal, financieel of relationeel opzicht hebt gefaald steek dan uw hand op. Kijk, dat dacht ik al. Ongelofelijk. Wie heeft er nooit gefaald, maar verdenkt er wel zijn buurman van?Wij zouden allemaal graag op het water lopen. God wil niet dat uw leven in het teken staat van het vermijden van mislukking. Eileen Guder schrijft: Je kunt flauw eten om ‘n maagzweer te voorkomen. Je kunt afzien van thee, koffie en andere stimulantia, vroeg naar bed gaan, niet uitgaan, alles vermijden wat controversieel is: Nooit aanstoot geven, je bemoeien met je eigen zaken, niet die van anderen, alleen geld uitgeven aan noodzakelijke dingen en zoveel mogelijk sparen. Maar dan kan je nog wel je nek breken in de badkamer, en dat is dan net goed. De boot is veilig. Aan boord kan niks misgaan. De boot is comfortabel. Het water is woelig, de golven zijn hoog en het waait hard. Er woedt een storm in onze wereld. En als je uit de boot stapt, wat die boot ook is dan is er een mogelijkheid dat je zinkt. Maar één ding is volstrekt zeker: Als je nooit uit de boot stapt zal je ook nooit op het water lopen. Want als je dat wilt proberen moet je uit de boot stappen. Er is iets in het binnenste van ons allemaal dat ons vertelt: God wil dat je leven méér is dan veilig in een bootje zitten. Iets in ons wil dat we op het water lopen dat we het gemak van een routinebestaan loslaten en ons overgeven aan het avontuur, Jezus te volgen. Doen waartoe Jezus ons oproept, maar wat we niet alleen kunnen. Faalde Petrus? Ja. Zijn geloof begaf het, hij wendde z’n blik van Jezus af. Hij zonk, hij faalde. Maar ik denk dan: Er zaten elf grotere mislukkelingen in de boot. Zij faalden in stilte. Ze faalden privé. Je hoort nooit kritiek op hun gebrek aan geloof. Niemand wijst op hun fouten. Het waren achtbare lieden. Hun falen bleef onopgemerkt, onbekritiseerd, aan de veilige kant. Alleen Petrus onderging de schande van publiekelijk falen. Maar ook alleen Petrus kende de heerlijkheid van lopen op het water. Door Gods kracht iets doen om Jezus te behagen, iets wat je niet alleen kunt. Dat is hij zijn leven lang niet vergeten. Als u op het water zou lopen zou u dat uw leven lang niet meer vergeten. En alleen Petrus wist, toen hij viel en wegzonk dat Jezus er zou zijn, dat Jezus uitstekend in staat was hem te redden. Petrus had een sterke band, een sterk vertrouwen in Jezus dat geen van de andere elf bezat doordat ze niet uit de boot waren gestapt. Hoe groot is God? Groter dan je grootste probleem, je grootste spijt, je grootste zwakheid. Hij is genadiger dan je grootste zonde groter dan je je kunt voorstellen en houdt meer van je dan je beseft. Hij zoekt nog steeds naar iemand die uit de boot stapt. En dat vinden we moeilijk, want we steken niet graag onze nek uit. Weet u hoe de meest verkochte fauteuil in Amerika heet? ‘Luiwammes.’ Niet ‘Durfal.‘ Niet ‘Aanpakker.’ Luiwammes. We willen ons onderdompelen in comfort. Een soort gedachtenloos vegeteren. Dan probeer je zoveel mogelijk op een plant te lijken. Mensen die dat op de bank voor de tv doen, noemen we ‘couch potatoes.’ In hun Luiwammes stoel. Zo bezien waren de elf discipelen een soort ‘boat potatoes.’ Ze wilden niet het risico nemen om zo ver met Jezus mee te gaan. Kerken zitten vaak vol met kerkbank-potatoes mensen voor wie geloof een comfortabele gewoonte is. Jezus zoekt nog altijd naar iemand die uit de boot wil stappen. Hoe zit het met u? Misschien was u vroeger vaak op het water maar heeft u gekozen voor een bestaan in de boot. Misschien roept God u op tot een nieuw avontuur in de beroepssfeer.Misschien heeft God u bepaalde gaven gegeven en wil Hij die gebruiken. Of Hij heeft u financiële middelen gegeven om te besteden aan iets dat uw eigen welbevinden overstijgt. Of het zijn risico’s in een relatie. Of een geheime verslaving of zonde waarvan God wil dat u hem bekend maakt om geholpen te kunnen worden. Stap uit de boot, dus. Ik vertel u nog een verhaal over iemand die op water liep. Ik hoorde het van Doug Coe, uit Washington DC. Hij werkt veel met bestuurders en politieke leiders. Hij vertelde een keer een verhaal over een doodgewone man, genaamd Bob. Bob besloot z’n leven aan Jezus Christus te wijden en volgde bij Doug wat lessen daarover. Op een keer had Bob deze woorden van Jezus gelezen: ‘En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal Ik doen.’ Is dat echt zo? vroeg Bob. Ja, zei Doug. Maar het is geen blanco cheque. Je moet het plaatsen in de bijbelse context. Maar het is waar: God verhoort gebeden graag. Bob zei: Dan moet ik ergens voor bidden. Waarvoor? vroeg Doug. Ik ga voor Afrika bidden, zei Bob. Dat is wel erg groot, kan je het niet wat kleiner maken? Goed, dan bid ik voor Oeganda, zei Bob. Ben je daar ooit geweest? vroeg Doug. Of ken je er iemand? Nee, daar wil ik gewoon voor bidden. Doug zei: Laten we het zo doen: Je bidt elke dag voor Oeganda, een half jaar lang. Als er al die tijd niks bijzonders gebeurt krijg jij van mij 500 dollar. Maar als God duidelijk wel iets heeft gedaan, krijg ik 500 van jou. Elke dag bidden, anders gaat het niet door. Een ongewone benadering van gebed. Maar Doug is ook geen gewoon mens. Hij gaat bidden, maar er gebeurt niks. Op een keer, bij een diner, vertelt iedereen wat hij doet.En een vrouw vertelt dat ze leiding geeft aan een grote organisatie ten behoeve van weeskinderen in Oeganda. Bob overstelpt haar met vragen over wat ze allemaal doet, en waarom. Ze zegt: Wilt u komen kijken naar wat wij doen? Ja, zegt hij. Hij ging erheen en hij was diep geschokt door de armoede en ellende. Toen hij terug was, ging hij schrijven, vertelde Doug aan farmaceutische bedrijven: Jullie vernietigen je onverkochte voorraden terwijl er daarginds kinderen sterven. Stuur daar wat heen. Sommige doen dat, en het weeshuis ontvangt voor een  miljoen aan medicijnen. Dankzij Bob. Ze bellen hem op. ‘We willen dit vieren en we willen dat jij de eregast bent.’ Dus Bob vliegt er weer heen en ze vieren het. En het is zoiets bijzonders in Oeganda, dat de president ook op het feest komt. Hij leidt Bob rond door de hoofdstad. Zo zien ze ook een groep gevangenen. Het blijken politieke gevangenen te zijn. Bob zegt: Dat is niet goed. Die moet u vrijlaten. Kort daarop vliegt Bob terug naar huis. Daar wordt hij gebeld door iemand van Buitenlandse Zaken.’Spreek ik met Bob?’ ‘Ja.’ Bob, ben jij onlangs in Oeganda geweest? Heb je daar iets gezegd over politieke gevangenen? ‘Ja.’ Wat dan? ‘Dat ze ze vrij moesten laten.’ De man zei: Wij proberen al jarenlang die mensen vrij te krijgen. Nu krijgen we te horen dat ze net zijn vrijgelaten mede dankzij ene Bob. Later…Later wordt Bob gebeld door de Amerikaanse president die hem vraagt te komen bidden als hij zijn nieuwe regering samenstelt. Dus Bob, een doodgewone vent zonder contacten gaat een weekend lang bidden voor de president. Toen Doug Coe mijn vrouw en mij dat verhaal vertelde verbleef daar een lid van het Oegandese parlement die ook deel uitmaakte van een godsdienstige reveilbeweging. Jezus zoekt nog altijd naar mensen, doodgewone mensen die uit de boot willen stappen. Laten we dit afspreken. Iedereen die hier is, bidt het komende half jaar iedere dag: Jezus, waar roept U mij om uit de boot te stappen? Als God na een half jaar nog geen duidelijk antwoord heeft gegeven en er na dat halve jaar niks bijzonders is gebeurd dan krijgt u van dr. Schuller 500 dollar. ‘Die vent nodig ik nooit meer uit,’ denkt hij. Nee, we doen het zo. Geen geld. Maar als God iets doet, laat het dan weten. Zoals God zich doet kennen in het leven van Petrus, van Bob en van mij. Bid, en vraag daarom. Twee dingen zijn zeker, als je uit de boot stapt. Het ene is: Als u faalt, en dat zal gebeuren want er woeden stormen op de wereld. Als u faalt zal Jezus u redden. Want Hij is niets van zijn kracht en zijn zorg verloren. En ik weet ook: Zo nu en dan zult u op het water lopen. U zult op het water lopen. Maar als u op het water wilt lopen dan moet u uit de boot stappen.

Zegen

Het was weer een mooie ochtend. Bedankt u John Ortberg nog eens voor zijn komst. De Here zegene u en behoede u. De Here doe zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig. De Here geve u vrede. Als u komt en als u gaat. Als u slaapt of waakt. Als u werkt of vrij bent. Als u lacht en als u huilt. Totdat u voor Jezus staat op die dag dat er voor u geen zonsopgang meer is en geen zonsondergang. Maar alleen eeuwig licht en leven, voor altijd. Amen. Ik wens u een goede week toe.